Perfectionisme en vluchtgedrag
Ik heb een rugzak gevuld met verwachtingen, verwachtingen van mezelf, verwachtingen van ouders, verwachtingen van leerkrachten, verwachtingen die ontstaan in mijn "eigen wereld", hoe ik die zie. Dat is niet altijd hoe een ander die ervaart of verwacht, en dat is zwaar, zo haal ik de eindmeet niet.
Eerst neem ik de weg waarin ik leer begrijpen waarom of waarvan ik vlucht.
Dan neem ik de afslag waar ik mijn vluchtgedrag aanpak. Ik val, ik sta recht, ik wandel, ik struikel, ik ga verder, ik blijf proberen.
Het laatste stuk wandel ik met een rugzak vol nieuwe gewoonten, inzichten, en voldoeningen, ik kan het, ik groei, ik steun op mezelf en geloof in mezelf.
En raad eens, aan de eindmeet heb ik bereikt wat ik wilde, een basis voor later en goede punten. Ik steun op wie ik ben en wat IK wil, niet wat anderen van mij willen.
Neem contact op
Faalangst, en angst om beoordeeld te worden
Iedereen wordt gevormd door wat hij meemaakt, dit heb je niet altijd door, soms kruipen die dingen in je onderbewuste. Presentaties, de hel, je voelt je beoordeeld. Wat denken anderen van mij, iedereen is op mij gericht. Mijn hoofd, mijn buik, alles vult zich met faalangst, ik wil weglopen, weg van die plaats, weg van die mensen, weg, weg, weg ….
Dan neem ik de afslag waar ik mijn vluchtgedrag aanpak. Ik val, ik sta recht, ik wandel, ik struikel, ik ga verder, ik blijf proberen.
Het laatste stuk wandel ik met een rugzak vol nieuwe gewoonten, inzichten, en voldoeningen, ik kan het, ik groei, ik steun op mezelf en geloof in mezelf.
Hoe pak je dit aan, hoe buig je je gedachten om, en geef je je zinnen, je gedachten en je durf een positieve wending.
Falen is nieuwe kansen, betere kansen, leren, groeien, maar hoe kan ik dit ook zo leren zien?